وقتی ریاض محرز شب گذشت جایزه بهترین بازیکن فصل 16-2015 را دریافت کرد، بیش از همیشه جای خالی پدرش را احساس کرد.
به گزارش "IRAN Group"، احمد محرز 54 ساله بود که به دلیل مشکل قلبی از دنیا رفت. پسر دوم او، ریاض، در آن زمان 15 سال داشت. سال 2006 بود و ریاض که از مرگ پدرش بسیار پریشان شده بود، تصمیم گرفت هرطور شده باعث افتخار او شود؛ بنابراین روی استعدادی تمرکز کند که احمد برای به بار نشستن آن تلاش زیادی کرده بود.

محرز جوان که در آن زمان در لیگ محلی پاریس بازی می کرد، سال ها بعد برای تیم ملی کشور محل تولد پدرش، الجزایر، بازی کرد و این فصل با درخشش در ترکیب لسترسیتی، به یکی از بهترین بازیکنان لیگ برتر انگلیس تبدیل شد:" پدرم همیشه حامی من بود؛ او همیشه می خواست من فوتبالیست شوم. او همیشه با من بود. او در هر بازی همراه من می آمد تا به من کمک کند. او زمانی برای یک تیم کوچک در الجزایر بازی می کرد و در فرانسه هم، به فوتبال ادامه داد؛ بنابراین می دانست که چه چیزی باید بگوید. 

من هم به حرف هایش گوش می دادم. مرگ او یک نقطه شروع بود. نمی دانم بعد از مرگ او من جدی تر شدم یا نه اما بعد از مرگ پدرم، اوضاع برای من خوب پیش رفت. شاید در ذهنم، بیشتر می خواستم موفق شوم."

او هنوز برای رسیدن به جایی که خود و پدرش می خواستند، مسیری طولانی در پیش داشت. او برای باشگاه محلی سارسل، در حومه شمال پاریس، بازی می کرد؛ جایی که جمعیت مهاجر زیادی داشت اما دورنمای درخشانی برای داشتن یک دوران حرفه ای خوب دیده نمی شد:" ما پولدار نبودیم اما فقیر هم نبودیم.  مادرم از سرکار می آمد و تمام تلاشش را می کرد تا ما خوب غذا بخوریم."

اما محرز جوان به شدت لاغر بود و همین باعث شد تا چند مربی، علی رغم تکنیک خیره کننده او، اطمینانی به فوتبالیست شدن او نداشته باشند:" آنها می گفتند من خیلی لاغر هستم و همه می توانند توپ را از من بگیرند. من تکنیک خوبی داشتم اما از نظر فیزیکی خیلی قوی نبودم. من سریع نبودیم اما همیشه سخت کار می کردم."
محمد کولیبالی که در آن زمان مدیر فنی سارسل بود، با تایید حرف های ریاض، به اکیپ گفت:" او خیلی نحیف بود اما هرگز تسلیم نمی شد و این تلاش، نتیجه داد. می توانید ببینید که او در زمین هرگز پنهان نمی شود. او خیلی زود یاد گرفت که باید مسئولیت پذیر باشد. او فقط تکنیکی نیست؛ شور و شخصیت هم دارد که برای یک بازیکن بزرگ لازم است."

در سال 2009 بود که باشگاه کوچک کامپر، محرز را به خدمت گرفت. تنها 6 ماه بعد از پیوستن به این باشگاه، پاری سن ژرمن و مارسی پیشنهادهایی دریافت کرد اما ترجیح داد به باشگاه دسته دومی لوهاور برود:" لوهاور انتخاب خوبی برای من بود زیرا سیستم جوانان خوبی دارند. من ابتدا برای تیم زیر 21 ساله ها بازی کردم و سپس برای تیم اول. وقتی شروع به بازی در تیم اول کردم، در ابتدا شرایط دشوار بود زیرا در دسته دوم فرانسه، تیم ها همیشه خیلی دفاعی بازی می کنند و به نظر می رسد همه به دنبال 0-0 هستند. 
سال اول دشوار بود اما سال دوم خوب شد. پس از به لستر آمدم. زندگی من همیشه همینطور بوده؛ قدم به قدم پیش رفتم."


هرچند وقتی او قصد داشت در سال 2014 به لستر که در آن زمان در لیگ چمپیونشیپ انگلیس بازی می کرد، برود، بعضی از اطرافیانش معتقد بودند که این انتقال، تصمیم مناسبی برای او نیست:" همه به من می گفتند ریاض! انگلیس به درد تو نمی خورد. خیلی فیزیکی است و تو قوی نیستی. فوتبال اسپانیا برای تو بهتر است. بنابراین هرگز فکر نمی کردم در انگلیس بازی کنم. با مدیربرنامه هایم صحبت کردم و او گفت که انگلیس برای تو خیلی خوب است. وقتی به اینجا آمدم و تمرین و بازی کردم، با خودم فکر کردم احمق بودم که تردید داشتم."

این انتقال برای لسترسیتی هم یک انتقال رویایی بود. آنها تنها با پرداخت 450 هزار یورو محرز را به خدمت گرفتند و اکنون اگر بخواهند، می توانند به چندین برابر این مبلغ او را بفروشند:" لسترسیتی به من همه چیز داد. با لسترسیتی بود که تجربه حضور در لیگ برتر را پیدا کردم و در جام جهانی بازی کردم. من در آن زمان در چمپیونشیپ بازی می کردم اما همیشه اول بودیم و همیشه می بردیم؛ بنابراین کادر فنی الجزایر بازی های من را دید. اگر همچنان در دسته دوم فرانسه بودم، هیچ کسی من را نمی دید."

هرچند محرز در فرانسه به دنیا آمده بود و مادرش هم مراکشی بود، او می خواست برای تیم کشوری بازی کند که پدرش در آنجا متولد شده بود:" ما هر سال با پدر و برادرم برای تعطیلات به الجزایر می رفتیم. من اقوام زیادی آنجا دارم. من در فرانسه به دنیا آمدم و آنجا بزرگ شدم و مادرم هنوز آنجا زندگی می کند اما قلبم بیشتر الجزایری است."
او بعد از چند فصل حضور در لسترسیتی، به این باشگاه وابسته شده است؛ به طوری که وقتی اولین مربی اش در لستر، نایجل پیرسون، در تابستان گذشته اخراج شد، محرز بسیار ناراحت شد:" نایجل برای من مانند پدر بود زیرا وقتی به اینجا آمدم، دائما با من صحبت می کرد و به من اعتماد به نفس می داد. گاهی اوقات سرم داد می زد اما به خاطر خودم بود. وقتی او رفت، خیلی ناراحت شدم زیرا او بود که من را به اینجا آورد. او آدم خوبی هم بود. باشگاه مربی جدیدی به خدمت گرفت که من او را نمی شناختم."


اما محرز خیلی زود با رانیری آشنا شد و به بازی کردن زیر نظر او عادت کرد؛ به طوری که بهترین فصل دوران حرفه ای اش زیر نظر این مربی ایتالیایی در حال رقم خوردن است:" او به ما از نظر تاکتیکی خیلی کمک کرد و من در حال تاکتیکی در حال بهتر شدن هستم. ما به این روند احتیاج داشتیم. او مسئولیت و اعتماد به نفس زیادی به من دارد. او می خواهد من به یک بازیکن کامل تبدیل شوم."

حالا در فاصله 3 هفته تا پایان رقابت های این فصل لیگ برتر، لسترسیتی همچنان در صدر قرار دارد و اگر بخواهد عنوان قهرمانی را از آن خود، باید امیدوار باشد که درخشش ریاض محرز ادامه پیدا کند؛ هرچند این قهرمانی می تواند احتمال جدایی ستاره الجزایری از لستر را بیش از پیش کند.