گزارشگرها چطور به رسانه ملی معرفی می‌شوند و از خط‌قرمزهای سازمان برای گزارش یک بازی عبور می‌کنند؟ این گزارشگرها چطور به‌سادگی هر چیزی را که باب میل‌شان است به زبان می‌آورند و به‌خاطر نقض بی‌عدالتی روی آنتن زنده، جریمه و توبیخ نمی‌شوند؟ از همه مهم‌تر اینکه چرا شهرستانی‌ها با وجود این جو عجیب در باکس‌های گزارشگری استادیوم‌های خودی، به سرعت و تنها به‌خاطر یک کلمه، مدام علیه گزارشگرهای ورزشگاه آزادی موضع می‌گیرند؟